Als er tegenwoordig ergens brand uitbreekt, zijn de communicatielijnen zo snel dat zeer velen eerder op de hoogte zijn dan de brandweer. Vaak hangt er al een drone boven de brand om maar als eerste een persfoto of filmpje te kunnen maken zodat de ramp zich voor het oog van de wereld kan voltrekken, voordat de brandweer kan arriveren. Ooit was dat anders. In de periode dat slechts een enkeling was aangesloten op het vaste telefoonnet, en ook de meeste wegen grote delen van het jaar onbegaanbaar waren, kwam de melding van een brand op een andere manier tot stand. Men moest op de fiets of te voet op een adres met telefoon zien te komen, in de hoop dat er iemand in de buurt was die dan de brandmelding kon doen. 112 bestond nog niet. De telefoonbezitters hadden wel een telefoonboek, waarin het juiste nummer kon worden opgezocht. Kijk maar eens naar het kleine lijstje telefoonnummers van Boekel begin jaren vijftig van de vorige eeuw. Het waren ook korte nummers. In die tijd was iedereen erop gebrand zijn telefoonnummer inclusief adres zo breed mogelijk bekend te hebben. Tegenwoordig doet iedereen zijn best adresgegevens en telefoonnummers geheim te houden. Toch is er over iedereen veel meer bekend dan toen.
Om de brandmelding gemakkelijker te maken, was een aantal adressen voorzien van rood email bordje “brandmelding’, opgehangen bij de voordeur, goed zichtbaar vanaf de openbare weg.. Daarmee werd aangegeven dat hier telefoon aanwezig was, en dat men hier wist wie er gebeld moest worden. We vermoeden dat, zeker in het buitengebied, de telefoon op deze adressen vaker gebruikt is voor medische en veterinaire spoedgevallen dan voor brandmelding. In Boekel krijgt het gemeentehuis een telefoonaansluiting in 1917. Na een brandmelding ging de sirene zodat de brandweer zich kon verzamelen. De nieuwsgierigen kwamen er dan ook op af, en reden achter de brandweerwagen aan om niets te hoeven missen van het spektakel. Maar de brandweer was meestal eerder, of minstens tegelijk ter plaatse.
Door Toon Wassenberg